✍️ महाराष्ट्र २४ | विशेष प्रतिनिधी | दिनांक १७ डिसेंबर २०२५ | आजच्या महाराष्ट्राच्या राजकारणात सकाळपासूनच “आम्ही एकत्र” आणि दुपारपर्यंत “आम्ही वेगळे” असा कार्यक्रम सुरू आहे. महापालिका निवडणुकांचा बिगुल वाजताच सगळ्या पक्षांच्या नेत्यांना अचानक आपापल्या शहरांवर अपार प्रेम उफाळून आले आहे. कालपर्यंत दिल्लीत किंवा मुंबईत दिसणारे नेते आज गल्ली, नाका, चौकात प्रकट झाले आहेत. लोकांना वाटतंय, निवडणूक म्हणजे देवदर्शनच—पाच वर्षांत न दिसणारे नेते एकदम साक्षात अवतरतात!
सत्ताधारी महायुतीत “मैत्रीपूर्ण लढत” हा आजचा सर्वात गोड शब्द ठरला आहे. मैत्रीपूर्ण म्हणजे एकमेकांच्या गळ्यात हार घालायचा आणि पाठीमागून तलवार खुपसायची—असा काहीसा अर्थ सामान्य मतदारांनी लावला आहे. पुणे, ठाणे, पिंपरी-चिंचवडमध्ये दोस्ती टिकवायची की कुस्ती खेळायची, यावरच बैठका, चहापान आणि बंद खोलीतील चर्चा रंगल्या आहेत. इकडे विरोधक मात्र “ते भांडत असतील, तर आम्ही पाहत बसू” या भूमिकेत दिसत आहेत.
मुंबईत मात्र नाट्याचा पूर्ण प्रयोग सुरू आहे. ठाकरे बंधू एकत्र आल्यामुळे समर्थक आनंदात, विरोधक सावध आणि सत्ताधारी अस्वस्थ अशी अवस्था आहे. शिवसेनेच्या फुटीनंतरची कटुता, भाजपची रणनीती, शिंदे गटाची आक्रमकता—या सगळ्यात मुंबई महापालिका म्हणजे राजकीय सत्तेचा कुबेराचा खजिना आहे, हे कुणीही विसरायला तयार नाही. त्यामुळे इथे शब्द कमी आणि डावपेच जास्त असणार, हे नक्की.
आणि या सगळ्या रणधुमाळीत सामान्य नागरिक मात्र एकच प्रश्न विचारतोय—“आम्हाला काय मिळणार?” रस्ते, पाणी, कचरा, वाहतूक हे प्रश्न अजूनही जैसे थेच आहेत. पण भाषणांत मात्र विकास इतका वेगात धावतोय की तो मतदारांच्या नजरेआड जातोय. अत्रे असते तर म्हणाले असते, “राजकारणात तत्त्वं बदलतात, भूमिका फिरतात; पण निवडणुकीनंतर आठवण मात्र मतदारालाच ठेवावी लागते!”
आजचं राजकारण थोडक्यात एवढंच—दोस्ती फोटोपुरती, कुस्ती सत्तेसाठी आणि जनता… पुन्हा एकदा निकालापुरती महत्त्वाची!