✍️ महाराष्ट्र २४ | विशेष प्रतिनिधी | दि. २३ नोव्हेंबर २०२५ | व्हाईट हाऊसचं दृश्य बघितलं तर असं वाटलं की अमेरिकन राजकारणाला कोणीतरी ‘पुनश्च हनुमंताचं नाटक’ लावलं आहे. एका कोपऱ्यात डोनाल्ड ट्रम्प — ज्यांचं बोलणं हे निम्मं राजकारण आणि निम्मं नाट्य असा एक विचित्र कॉकटेल.
दुसऱ्या कोपऱ्यात न्यूयॉर्कचे नवनिर्वाचित महापौर जोहरान ममदानी —ज्यांच्यावर निवडणुकीत ट्रम्पांनी एवढ्या उपाध्या टाकल्या होत्या की एखादा मराठी नाटककार असता तर त्या वंशपरंपरागत पुरस्कारात टाकल्या असत्या!
आणि याच दोन धुरंधरांची ओव्हल ऑफिसमध्ये प्रत्यक्ष भेट. पत्रकारांनी ममदानींना अगदी चिमटा काढणारा प्रश्न विचारला — “तुम्ही अजूनही ट्रम्प यांना हुकूमशहा म्हणता का?”
यावर ममदानी उत्तर देण्याआधीच ट्रम्पांनी जणू शेरोशायरीचा फड उघडला — “अहो बोला ना! हुकूमशहा म्हणा! काही फरक पडत नाही. मी किती वेळा समजावून सांगू? आता तुम्ही म्हणाल तसेच माना!”
हे ऐकून पत्रकारांच्या डोळ्यात एकच प्रश्न — हा ट्रम्प आहे की त्यांचा विनोदाचा जावई? निवडणुकीत “कम्युनिस्ट वेडा”–“जिहादी” आणि आज? हातात हात!
“राजकारणात शिव्या या नुसत्या चपल्या असतात, प्रसंगी पायात बसवतात, प्रसंगी फेकतात!”
ट्रम्पांनी ममदानींना निवडणुकीत
— “कम्युनिस्ट वेडा!”,
— “जिहादी!”,
— “हुशारीत कमी!”,
अगदी नावाचा उच्चार बदलून “ठमंडानी” अशी नाटकी खेळायची मजल मारली होती.
तर ममदानीही कमी नव्हते —
“हुकूमशहा”, “फॅसिस्ट” — अगदी शब्दकोश रिकामा होईल इतकी उपाधी दिली.
पण आज?
हसत-हसत हस्तांदोलन! राजकारणात अशा दृश्यांना “नैतिकता” नव्हे, तर “सत्ता-शास्त्र” म्हणतात. मतभेद? असू दे. चर्चा? करुयात. — ट्रम्पांचा आजचा संत-मोठेपणा
ट्रम्प म्हणाले,
“काही मुद्द्यांवर मतभेद असले तरी बोललो की मार्ग निघतो.” हे वाक्य ऐकून वाचक थक्क. कारण हा माणूस निवडणुकीत वाऱ्यासारखा तोंडसुख घेतो आणि निवडणुकीनंतर योगसूत्रवाचक भासतो.
खरं सांगायचं तर अध्यक्षांना एका गोष्टीचा आनंद आहे —न्यूयॉर्क शहर सुधारलं, तर श्रेय कुणालाच मिळो… जाहिरात मात्र आपलीच होते.
अमेरिकन राजकारणाचा निष्कर्ष — “राजकारणी रागावतात ते फक्त मायक्रोफोन चालू असेपर्यंत. मायक्रोफोन बंद झाला की ते एकमेकांना चहा देतात.” ट्रम्प–ममदानी भेट हे याचं ताजं उदाहरण.