✍️ महाराष्ट्र २४ | विशेष प्रतिनिधी | २० डिसेंबर २०२५ | पिंपरी-चिंचवडच्या राजकारणात सध्या जे चाललं आहे, ते पाहिलं की रणांगणापेक्षा रेल्वे स्थानकाची आठवण येते—घोषणा आहेत, गर्दी होती; पण गाडी निघून गेल्यावर प्लॅटफॉर्मवर उरते ती केवळ गोंधळलेली माणसं. महापालिका निवडणुकीचे पडघम वाजायच्या आधीच ठाकरे गटाच्या छावणीतून तंबू उचलण्याची स्पर्धा सुरू झाली आहे. शहरप्रमुख, संघटक, महिला आघाडी, विधानसभा पदाधिकारी—सगळे जण ‘जय महाराष्ट्र’ म्हणत वेगवेगळ्या दिशेने निघाले आणि मागे उरला प्रश्नचिन्हांचा ढीग.
निवडणूक म्हणजे युद्ध असेल, तर इथे शिपाई नव्हे, तर सेनापतीच आधी रणांगण सोडताना दिसत आहेत. झेंडे गुंडाळले गेले, घोषणा थंडावल्या आणि कार्यकर्ते मात्र अजूनही ‘आदेश येणार का?’ या प्रतीक्षेत उभे आहेत. कुणी म्हणतं, “थांबा, वरून सिग्नल येईल”; तर कुणी कुजबुजतं, “सिग्नलच गेला वाटतं!” अशा अवस्थेत छावणीतील शांतता ही शिस्तीची नसून संभ्रमाची आहे.
या सगळ्या घडामोडींवर जिल्हा प्रमुख गौतम चाबुकस्वार मात्र अगदी निर्विकार. “काही फरक पडत नाही,” असे ठामपणे सांगत त्यांनी गेलेल्यांना मिश्किल टोला लगावला. ‘नेते पक्षामुळे मोठे, पक्ष नेत्यांमुळे नाही’ हा राजकीय सुविचार त्यांनी पुन्हा एकदा धुळीवर झटकला. इतकेच नव्हे, तर आगामी महापालिका निवडणुकीसाठी तब्बल १३६ इच्छुक अर्ज आल्याचा आकडा पुढे करत आत्मविश्वासाचा किल्ला उभारला. आकडे बोलतात, असे ते म्हणतात; पण कार्यकर्त्यांच्या चेहऱ्यावरचे भाव मात्र वेगळीच कथा सांगतात.
दुसरीकडे, विरोधक या गोंधळाकडे ‘पॉपकॉर्न मोड’मध्ये पाहत आहेत. “युद्ध सुरू होण्याआधीच माघार?” असा प्रश्न विचारत ते हास्याचे फटाके उडवत आहेत. राजकारणात संधीला रंग नसतो, एवढंच खरं. एकाची अडचण, दुसऱ्याची संधी—हा शाश्वत नियम इथेही लागू पडतोय.
एकीकडे मैदानात उतरण्याआधीच बाहेर पडलेले नेते, तर दुसरीकडे ‘काही फरक पडत नाही’ असा निर्धार घेऊन उरलेले मोजके शिलेदार—या दोन टोकांमधील संघर्षामुळे पिंपरी-चिंचवडची निवडणूक नक्कीच रंगतदार ठरणार आहे. प्रश्न एवढाच उरतो: ऐनवेळी पळ काढलेलं सैन्य परत येणार का, की उरलेले काही जणच मशाल पेटवून अंधारात वाट काढणार? उत्तर, अर्थातच, मतमोजणीच्या दिवशीच मिळेल.